ประเทศไทยก้าวเข้าสู่สถานการณ์สังคมผู้สูงอายุมาตั้งแต่ปี 2548 และมีอัตราการเพิ่มของประชากรผู้สูงอายุอย่างรวดเร็ว และคาดว่าในปี 2583 จะมีประชากรผู้สูงวัยที่มีอายุ 80 ปีขึ้นไปเพิ่มขึ้นอีกเกือบเท่าตัว ด้วยความจริงที่ว่าคนยิ่งมีอายุมากขึ้นยิ่งมีโอกาสเสี่ยงต่อความเจ็บป่วย และความพิการหรือช่วยเหลือตัวเองไม่ได้เพิ่มมากขึ้น ในอนาคตเมื่อสังคมไทยมีผู้สูงวัยมากขึ้น ความต้องการการดูแลระยะยาวสําหรับผู้สูงอายุก็จะมากขึ้นเป็นเงาตามตัว

จากความตื่นตัวต่อประเด็นดังกล่าว “โรงเรียนผู้สูงอายุ” ได้กลายเป็นอีกแนวทางในการรับมือกับสถานการณ์ผู้สูงอายุ ปัจจุบันมีการการจัดตั้งโรงเรียนผู้สูงอายุกว่า 1,000 แห่ง ทั่วประเทศโดยมีเป้าหมายคือ การเปิดพื้นที่ทางสังคมและสร้างความสุขให้แก่ผู้สูงอายุ แม้จะได้รับการชื่นชมจากผู้เรียนว่าช่วยให้มีความสุข แต่ก็ยังไม่สามารถเข้าใกล้จุดหมายที่ควรจะเป็นนั่นคือการเป็นเครื่องมือในการพัฒนาทักษะสู่การเป็นผู้สูงอายุที่มีศักยภาพ (Active Aging) ซึ่งต้องให้ความรู้ทั้งในด้านสุขภาพ จิตใจ สังคม อาชีพ และกิจกรรมตามอัธยาศัยของผู้สูงอายุ รวมไปถึงความรู้ที่มีความสําคัญต่อการดําเนินชีวิตในบั้นปลายให้มีความสุข สามารถปรับตัวให้ทันต่อความเปลี่ยนแปลง และสามารถพึ่งพาตนเองได้นานที่สุด

แล้วโรงเรียนผู้สูงอายุที่สามารถสร้างเสริมผู้สูงอายุให้มีศักยภาพควรเป็นอย่างไร? มาร่วมค้นหาคำตอบได้จากบทความเรื่อง “โรงเรียนผู้สูงอายุ : เปลี่ยนไม้ใกล้ฝั่ง ให้เป็นพลัง”  กันได้เลย
ที่หัวข้อ "เอกสารที่เกี่ยวข้อง => Download ไฟล์ : โรงเรียนผู้สูงอายุ : เปลี่ยนไม้ใกล้ฝั่ง ให้เป็นพลัง "